دسته: اقتصاد توسعه گردشگری استان بوشهر می‌تواند عاملی برای رشد و توسعه استان ذكر شود كه به اشتغال‌زایی و توسعه اقتصادی آن می‌توان اشاره كرد وجود سواحل زیبا و هوای مطبوع این خطه از سرزمین مادر فصول سرد می‌تواند برای هر گردشگری، چه داخلی و چه خارجی جذاب باشد اما استان بوشهر با داشتن این امتیاز كمتر از این توان بالقوه سود برده است پس قطعاً موانعی وجود دارد كه یك
قیمت فایل فقط 4,900 تومان
جایگاه سیستم حمل و نقل زمینی استان بوشهر در گردشگری استان
اهمیت و ضرورت تحقیق
توسعه گردشگری استان بوشهر می‌تواند عاملی برای رشد و توسعه استان ذكر شود كه به اشتغال‌زایی و توسعه اقتصادی آن می‌توان اشاره كرد. وجود سواحل زیبا و هوای مطبوع این خطه از سرزمین مادر فصول سرد می‌تواند برای هر گردشگری، چه داخلی و چه خارجی جذاب باشد. اما استان بوشهر با داشتن این امتیاز كمتر از این توان بالقوه سود برده است. پس قطعاً موانعی وجود دارد كه یكی از این موانع وضعیت نامناسب سیستم حمل و نقل زمینی استان و شبكه راههای آن می‌باشد.
هدف اصلی تحقیق پاسخگویی به این سوال است كه آیا وضعیت موجود سیستم حمل و نقل زمینی یكی از موانع توسعه و رونق گردشگری به شمار می‌آید؟
- فرضیه اصلی: وضعیت نامناسب سیستم حمل و نقل زمینی یكی از موانع توسعه گردشگری استان است.
- فرضیه فرعی (1): وصل نبودن استان بوشهر به شبكه راه‌آهن یكی از موانع توسعه گردشگری استان است.
- فرضیه فرعی (2): وضعیت نامناسب شبكه‌راه‌های برون شهری استان یكی از موانع توسعه گردشگری استان است.
- فرضیه فرعی (3): وضعیت نامناسب تأسیسات و خدمات جانبی راههای برون شهری استان یكی از موانع توسعه گردشگری استان است.
روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی و از نوع پیمایشی است.
روش جمع‌آوری اطلاعات از طریق پرسش‌نامه، مصاحبه و منابع كتابخانه‌ای می‌باشد.
قلمرو مكانی این تحقیق محدوده جغرافیایی استان بوشهر است و مسافران و كارشناسان سازمان میراث فرهنگی، قلمرو زمانی فروردین 85 می‌باشد.
- مسافران
- كارشناسان
توسعه حمل و نقل زمینی می‌تواند نقش مهمی را در توسعه گردشگری ایفا كند و برای دسترسی به هر مكان و جاذبه ای سیستم حمل و نقل به عنوان یك زیر ساخت مطرح و مهم است.
ادبیات تحقیق
یكی از زمینه‌های حركت از اقتصاد متكی به نفت، به اقتصاد غیر نفتی، تغییر ساختار اقتصادی كشور است و برای چنین تغییری نگرشی یكپارچه در ابعاد یكپارچه در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، حقوقی و مدیریتی ضروری به نظر می‌رسد. یكی از عرصه‌های تنوع، تنوع بخشی اقتصادی كشور با توجه به تنوع محیطی و مزیت‌های نسبی موجود، گردشگری است.
گردشگری امروزه در اغلب كشورها به ویژه كشورهای جهان سوم كلید اقتصاد بشمار می‌رود، تا جایی كه در این كشورها گردشگری بیش از سایر برنامه‌های توسعه در اولویت قرار گرفته است. تنوع بخشی به اقتصاد، بالا بردن شاخص‌های توسعه انسانی، مشكلات ناشی از صنعتی شدن و آلودگی بیش از حد استاندارد شهرها و بویژه شهرهای بزرگ، افزایش بهره وری نیروی انسانی، اشتغال‌زایی، تكامل فرهنگ‌ها، حفظ محیط زیست و در مجموع توسعه پایدار از دغدغه‌هایی است كه جهان سوم با آن روبرو است و هر یك از كشورها در هر سطحی از توسعه تلاش می‌كنند تا پاسخی مناسب به دغدغه‌های مذكور بدهند.
در بین كشورهایی كه به تنوع بخشی اقتصاد روی آورده‌اند و می‌خواهند خود را از اقتصاد تك پایه‌ای برهانند، در جستجوی شناخت مزیت‌ها یا خلق آنها هستند. یكی از این مزیت‌ها، گردشگری است كه اغلب كشورها به ویژه كشورهایی كه به لحاظ موقعیت مكانی از این مزیت برخوردارند. در برنامه‌های ملی خود آنرا گنجانده‌اند با از این طریق بتوانند فرایند توسعه ملی خود را تكامل بخشند.
مسافرت و صنعت گردشگری به عنوان بزرگترین و مهمترین صنعت در دنیای امروز به حساب می‌آید. بسیاری از كشورهای این صنعت پویا را به عنوان منبع درآمد، اشتغال، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی خود می‌دانند. بویژه كشورهای در حال توسعه، به توسعه گردشگری اهمیت بیشتری می‌دهند. (وای؛ 1377؛ ص 27)
توسعه گردشگری در هر پایه و برنامه‌ای كه در مورد توسعه باشد، عامل كلیدی بشمار می‌رود توسعه كشاورزی، صنعت و گردشگری از راههای مختلف ایجاد كسب و كار هستند و احتمالاً، توسعه گردشگری ساده‌ترین روش برای كسب وكار و در آمد در مقایسه با دو روش دیگر است. در كشور ما صنعت گردشگری از پتانسیل بالایی برخوردار است و اگر توجه خاصی به آن شود می‌تواند درآمد زیادی را عاید كشور كند.
تعریف گردشگری
امروزه گردشگری به عنوان یكی از پدیده‌های مهم زندگی اجتماعی بشر، از دیدگاه علوم مختلف از جمله اقتصاد، جامعه‌شناسی، جغرافیا و مدیریت، مورد بررسی قرار می‌گیرد و بر همین اساس تاكنون تعاریف متعددی از گردشگری به توجه به دیدگاه موضوعی هر یك از رشته‌ها، صورت گرفته است.
گردشگری از دیدگاه جامعه شناسی عبارت است از: مجموعه روابطی كه شخص گردشگر در محل اقامت موقت خود در مقصد، با انسان های ساكن در آن محل بوجود می‌آورد. در این تعریف صرفاً به روابط گردشگر و كلاً روابط انسانی توجه شده است در حالی كه جغرافی‌دانان در تعریف خود از گردشگری، عمدتاً بر رابطه گردشگران با مقصد و اقلیم متمركز می‌شوند. (كاظمی؛ 1381؛ ص 31)
در فرهنگ لغت گردشگری عبارت است از: مسافرت برای تفریح و سرگرمی و سفری كه در آن مسافر به مقصدی رفته و سپس به محل سكونت خود بر‌می‌گردد. در تعریف دیگری، گردشگری به سفر موقتی و كوتاه اطلاق شده كه ضمن آن گردشگر به منطقه‌ای خارج از محل سكونت و كار خود به منظور سیر و سیاحت سفر می‌كند.
نكات مهمی كه در كلیه‌ی تعاریف مشاهده می‌شود، جدا شدن فرد از محل كار و اقامت دائم خود، كوتاه و موقتی بودن سفر و انجام فعالیت‌هایی مانند بازدید، سرگرمی و تفریح در مدت سفر می‌باشد.
از نظر اقتصادی گردشگری نشان دهنده انتقال قدرت خرید از یك منطقه به منطقه دیگر است. (الوانی؛ 1373؛ ص 18، 19)
نهایتاً اینكه گردشگری فعالیتی است چند رشته‌ای، چند مسئله‌ای، چند بخشی و چند شكلی، چند رشته‌ای از این جهت كه گردشگری از رشته‌های اقتصاد، حقوق، جامعه شناسی ، روان شناسی، جغرافیا، هتلداری، بازرگانی، راه و ساختمان و… استفاده می‌كند.
چند مسئله‌ای از این جهت كه با مسائل جغرافیایی، زیست محیطی، مالی و اقتصادی، فنی، انسانی، فرهنگی و آموزشی، حقوقی و سیاسی و امنیتی ارتباط دارد.
چند بخشی از این جهت كه در گردشگری، بخش‌های دولتی، نیمه دولتی، و خصوصی درگیر می‌باشند. چند شكلی از این جهت كه گردشگری از اشكال مختلف فرهنكی، ورزشی، كسب و كار، درمانی، اجتماعی، زیارتی، و استفاده از شیوه‌های مختلف حمل و نقل و تاسیسات اقامتی تشكیل می گردد. (عزیزی؛ 1378؛ ص 48)
تعریف گردشگر
گردشگر به كسی گفته می‌شود كه اقدام به مسافرت می نماید و مدت سفر او بیش از 24 ساعت و كمتر از یكسال است و سفر وی با انگیزه‌های تفریحی، استراحتی، فرهنگی، شركت در كنفرانس‌ها، سمینارها و مواردی مشابه صورت می‌گیرد. (WTO, 1997)
گردشگر به 2 بخش كلی تقسیم می‌گردد:
1) گردشگر داخلی: كسی است كه از محل اقامت خود حداقل 50 مایل دور شده و برای اهدافی از قبیل امور كاری، تفریحی، شخصی و استراحت در محلی اقامت گزیند. مدت اقامت وی می‌تودند از كمتر از یك شب یا بیشتر از آن باشد.
2) گردشگر خارجی: افراد ساكن یك كشور كه به خارج از آن كشور سفر می‌كنند.
اركان صنعت گردشگری
اركان صنعت گردشگری را تركیبی از فعالیت‌ها، خدمات و صنایع شكل می‌دهد. اركان صنعت گردشگری به قرار زیر است:
1) منابع طبیعی: منابعی كه به صورت‌های مختلف در هر منطقه‌ای وجود دارد و برای جلب گردشگران مورد استفاده قرار می‌گیرد. مانند جنگل‌ها، سواحل دریا، حیوانات خاص منطقه، كوهستانها، گل‌ها و… .
2) عوامل زیربنایی: عواملی مانند شاهراه‌ها، فرودگاه‌ها، خطوط راه آهن، جاده‌ها، پارگینگ‌ها، پارك‌ها، تسهیلات دریایی و بندری، هتل‌ها، متل‌ها، رستوران‌ها، مراكز خرید، اماكن تفریحی، موزه‌ها، سیستم‌های تصفیه آب آشامیدنی و سوخت رسانی، سیستم‌های ارتباطی و بهداشتی، از جمله عوامل زیربنایی مهم این صنعت هستند.
3) منابع فرهنگی و روحیه مهمان نوازی: منابع فرهنگی هر منطقه شامل هنرهای ظریفه، ادبیات، تاریخ، موسیقی، هنرهای نمایشی، رقص، ورزش‌ها و سایر فعالیت های مشابه دیگر است. روحیه مهمان‌نوازی را نیز می‌توان از نحوه‌ی خوشامد‌گویی كاركنان یك سازمان، مؤدب و صمیمی‌بودن آنها و تمایل برای ارائه‌ی خدمات قابل قبول و دوستانه از سوی آنها درك كرد.
جهت دریافت فایل جایگاه سیستم حمل و نقل زمینی استان بوشهر در گردشگری استانلطفا آن را خریداری نمایید
قیمت فایل فقط 4,900 تومان
برچسب ها : جایگاه سیستم حمل و نقل زمینی استان بوشهر در گردشگری استان , سیستم حمل و نقل , اقتصاد , موانع توسعه گردشگری ایران از نقطه نظرات مختلف , سرمایه گذاری در حمل و نقل , گردشگر , نقش زیرساخت‌ها در توسعه صنعت گردشگری